Kaltuun (60) is in 1994 gevlucht uit Somalië en woont sindsdien in Nederland. Na omzwervingen woont Kaltuun nu 6 jaar in Leiden. Via het Sociaal wijkteam in Katwijk is Kaltuun in contact gekomen met het Sociaal wijkteam Leiden. In 2020 is bij Kaltuun borstkanker geconstateerd.
Kaltuun wacht ons op in een prachtige Somalische jurk en als we binnenkomen snelt de geur van heerlijke Somalische gerechten ons tegemoet. Hakim, zoon van een goede vriend, schuift aan bij ons gesprek en ondanks al haar zorgen straalt Kaltuun veel energie uit.
In 1994 is ze vanwege de oorlog gevlucht uit Somalië. Haar familie en kinderen zijn achtergebleven. Via Breda, Terneuzen is Kaltuun in Katwijk gaan wonen waar haar zus ook woont. Kaltuun heeft altijd gewerkt bij een schoonmaakbedrijf tot dat in 2020 borstkanker werd geconstateerd en is er uiteindelijk een borst afgezet.
‘Ik heb nog altijd weinig energie. Ben snel moe. Heb veel pijn en slaap weinig. Lopen gaat nog steeds erg zwaar. De fysiotherapie en huidmassage helpt wel maar kost mij erg veel energie’.
Geldgebrek en het feit dat ze haar zoon 17 jaar niet heeft gezien helpt niet mee. Veel contact met andere in Leiden wonende Somaliërs heeft Kaltuun niet. Kaltuun heeft wel veel contact met Hakim en haar goede vriendin Bashra. Veel energie haalt Kaltuun ook uit de beeldgesprekken met haar zus in Engeland en met haar familie in Somalië.
‘Ik ben door mijn ziekte erg onzeker geworden. De communicatie met mijn werkgever was matig. En vanwege mijn ziekte en het taalprobleem ben ik via een huisarts en het Sociaal wijkteam in Katwijk in contact gekomen met het Sociaal wijkteam Leiden’.
Het Sociaal wijkteam Leiden heeft alle contacten met haar werkgever en haar huisarts onderhouden. Afspraken gemaakt in het ziekenhuis. De intake bij het revalidatiecentrum en de contacten bij het UWV. Medewerkers gaan mee naar het Ziekenhuis en regelen de taxi naar het revalidatiecentrum en zijn verder een luisterend oor bij alle problemen en proberen deze op te lossen.
‘Ik ben erg enthousiast over de inzet van het Sociaal Wijkteam om mijn leven weer op de rit te krijgen. Het is een prachtige organisatie. Iedereen staat altijd voor mij klaar en nog steeds kan ik wanneer nodig terugvallen op de hulp van het Sociaal wijkteam Leiden. Iedereen is daar even lief voor mij’!
En de toekomst? ‘Ik moet geduld hebben. Het herstel van mijn zware operatie gaat langzaam vooruit. En als ik helemaal hersteld ben wil ik graag op scholen vertellen over het leven in Somalie en vertellen over de oorlog en hoe het is om je land te verlaten als vluchteling.’
