Collega aan het woord: Ik vind het bijzonder dat ik niet ben afgestompt! Het intrigeert mij na al die jaren nog steeds dat er zoveel menstypes zijn. Ik was 19 toen ik begon. Nu 51 en ik vind het werk nog steeds prachtig. Naar mensen toe gaan. Kijken hoe ze wonen, waar het probleem zit en dit vervolgens samen oplossen.
Wat is je achtergrond?
Mijn eigen jeugd was ook niet altijd stabiel. Veel ruzies. Na haar scheiding kreeg mijn moeder een nieuwe vriend van 20! Lieve man trouwens. Niks mis mee. Wilde van jongs af aan iets met mensen. Het trok mij als klein kind al aan om met iedereen te kletsen. Lang in de GGZ gewerkt met tussendoor een uitstapje naar de wijkverpleging. Begonnen bij Endegeest met de opleiding. Drie jaar en negen maanden waarvan drie jaar praktijkopleiding tot verpleegkundige.
Waarom de GGZ?
Mensen met een rafelrandje hebben mij altijd aangetrokken. Samen de achtergrond uitpluizen en kijken waar je het verschil kan maken. Op de kliniek maar ook in een vakteam. Je komt als ambulant medewerker bij zware patiënten thuis. ‘Ik zette mij graag in voor de familie en later, als de psychose voorbij is, kijk ik met de patiënt wat nodig is om zelfstandig thuis te kunnen wonen.’ Ik probeer altijd te normaliseren. Vertel ook mijn eigen verhaal. Het leven is nu eenmaal zo nu en dan ..… Bij mij is dat niet anders. Ik vertel ook mijn eigen verhaal als het kan helpen. Iedereen heeft zijn struggles. Narigheid vormt je en het is juist krachtig als je je zwaktes toont. Patiënten voelen zich comfortabel bij mijn aanpak.
En toen het Sociaal wijkteam Leiden. Was je klaar met de psychiatrie?
Nee. Helemaal niet. Een oud collega belde mij. Het wijkteam had iemand met mijn ervaring en aanpak nodig. Misschien moest ik de sprong maar eens wagen. Ik was uiteraard al bekend met het SWT vanuit de psychiatrie. In de psychiatrie was ik de enige maatschappelijk werker in het team. Ik kwam al bij de patiënten thuis.
En wat voeg je toe in je werk?
Mijn gedrevenheid, mijn mensenkennis. Iedereen wil altijd even met mij sparren. Advies over een casus of anders. Beetje buiten de lijntjes kleuren!
Wat is het allermooiste in je werk?
Elke dag stap ik in een nieuwe film. Elke dag is anders. En vooral de gevarieerdheid van de cliënten. En de samenwerking met fijne collega’s in een hecht team op wie ik op mijn beurt altijd even terug kan vallen. Iedereen is in de basis gelijk. Ik geef naast mijn werk ook yogales. Op mijn yoga mat is iedereen gelijk en dat merk ik ook in mijn werk. Het is mooi dat je in dit werk een kijkje mag nemen in de ziel van de mensen.
Het mooie van mijn werk is ook dat ik de tijd kan nemen voor mijn cliënten. Anders dan een huisarts. Ik loop al wat langer mee als sociaal werker en voordat ik een aanbieder inzet ga ik in gesprek en goed analyseren wat het echte probleem is. En zet ik mijn ervaring en creativiteit in om de problemen van de client te kunnen oplossen.
En als je je werk een cijfer mag geven?
Een dikke negen! Ik merk dat ik bij het Sociaal wijkteam het verschil kan maken in het leven van anderen en hun leven weer op de rit kan krijgen.
